توسط : رئیس انجمن برنج ایران اعلام کرده است که کشور برای جبران کسری بازار برنج به واردات حداقل ۱٫۵ میلیون تن نیاز دارد، مشروط بر تخصیص ارز به موقع و مدیریت منابع آب.
رئیس انجمن برنج ایران روز جاری اظهار داشت که افت تولید داخلي برنج و کاهش موجودی ذخایر بالقوه به دلیل کم‌آبی، کشور را در موقعیتی قرار داده است که برای تأمین نیاز بازار، واردات حداقل ۱٫۵ میلیون تن برنج ضروری است. (ساعت ۲۴) وی تأکید دارد که اگر واردات به موقع انجام نگیرد یا تخصیص ارز دچار مشکل شود، تعادل بازار برنج دچار اختلال خواهد شد. (Khabar Farsi)
فعالان بخش برنج همچنین به کاهش سطح زیرکشت در مناطق برنج‌خیز شمال کشور اشاره کرده‌اند. به گفته منابع انجمن، مناطق شالیزاری به دلیل کاهش بارندگی و محدودیت منابع آبی، بهره‌وری خود را کاهش داده‌اند که مستقیماً بر میزان برداشت تأثیر گذاشته است. (Khabar Farsi) همچنین، قیمت برنج چه ایرانی و چه وارداتی در بازار داخل با افزایش محسوس همراه بوده است که این بخشی از فشار ناشی از کمبود عرضه و افزایش هزینه‌های تولید است. (ساعت ۲۴)
دیدگاه انجمن برنج آن است که راهکار فوری برای کنترل قیمت‌ها و جلوگیری از شوک‌های قیمتی، واردات به موقع همراه با اختصاص ارز مناسب است. علاوه بر آن، توصیه شده است که در کنار واردات، سیاست‌های کلان تر اصلاح الگوی کشت، استفاده از ارقام مقاوم به خشکی، بهبود مدیریت منابع آب و ذخیره‌سازی مؤثر در فصل برداشت اجرا شود تا کاهش وابستگی به واردات به تدریج امکان‌پذیر گردد. (ساعت ۲۴)
این اعلام نیاز به واردات بزرگی از برنج، معیاری برای سنجش سلامت زنجیره تأمین غذای اساسی کشور است. وقتی تولید داخلی در معرض تهدید کم‌آبی و افت بهره‌وری قرار می‌گیرد، واردات به‌عنوان راهکار کوتاه‌مدت تقریباً اجتناب‌ناپذیر می‌شود. اما تکیه صرف بر واردات نه تنها هزینه‌های ارزی کشور را افزایش می‌دهد، بلکه تحلیل بلندمدت را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
از آنجا که برنج در سبد غذایی خانوار ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد، تأخیر در تأمین یا افزایش ناگهانی قیمت می‌تواند فشار اقتصادی بر اقشار متوسط و کم‌درآمد را تشدید کند. به همین دلیل سیاستمداران باید با سرعت در تخصیص ارز برای واردکنندگان برنج ورود کنند، موازنه واردات و تولید داخلی را حفظ نمایند و از ایجاد انحصار در بازار جلوگیری نمایند. همچنین، توجه به بهره‌وری کشاورزان، استفاده از ارقام مقاوم به کم‌آبی، بهبود روش‌های آبیاری و کاهش ضایعات پس از برداشت، همگی از مؤلفه‌هایی هستند که در سیاست‌گذاری باید اولویت داشته باشند.
اعلام این رقم نیاز وارداتی، سیگنالی است از یک بحران بالقوه؛ اما اگر با راهکارهای ساختاری همراه باشد، می‌تواند به اصلاح سیاست‌ها و افزایش تاب‌آوری بخش برنج کشور منجر شود.
