توسط : با اجرای طرح‌های مکانیزه شدن تولید در گیلان، پیش‌بینی می‌شود بازدهی و کیفیت محصول «شل» به طرز چشمگیری افزایش یابد و هزینه‌های تولید کاهش یابد.
استان گیلان طی سال‌های اخیر شاهد پیشرفت‌هایی در زمینه مکانیزاسیون کشاورزی است؛ طرح‌هایی که هدف آن‌ها بهبود فرآیند کاشت، داشت و برداشت محصولات منطقه‌ای است. «شل» (که ممکن است منظور شلغم یا محصول محلی مشابه باشد) در این میان به عنوان یکی از محصولات هدف انتخاب شده است تا از نیروی کار کمتر، ماشین‌آلات مدرن‌تر و روش‌های به‌روز بهره‌مند شود. ورود تجهیزات پیشرفته کاشت، سم‌پاشی خودکار و برداشت مکانیکی، از جمله ابزارهایی‌اند که در این پروژه‌ها به‌کار گرفته شده‌اند تا زمان و هزینه تولید کاهش یابد.
یکی از تأثیرات قابل پیش‌بینی مکانیزاسیون این است که خسارت‌های ناشی از تأخیر در برداشت و شرایط نامناسب محیطی کاهش خواهد یافت؛ همچنین کیفیت محصول، به دلیل کنترل بهتر شرایط پس از برداشت مثل خشک‌کردن سریع و پاک‌سازی مناسب، بهبود خواهد یافت. فعالان بخش کشاورزی گیلان می‌گویند که با کاهش نیاز به نیروی کار انسانی در مراحل سخت، مرغوبیت «شل» به گونه‌ای خواهد بود که بتواند در بازارهای داخلی قیمت بیشتر و در صادرات احتمالاً موقعیت رقابتی بهتری پیدا کند.
با وجود این، فرآیند مکانیزاسیون با چالش‌هایی نیز همراه است؛ از جمله هزینه بالای ماشین‌آلات، نیاز به آموزش کشاورزان برای کار با تجهیزات جدید، تأمین قطعات و سرویس مناسب، و ضرورت پوشش مالی و اعتباری برای کسانی که توان مالی کمتری دارند. مسؤولان محلی اظهار داشته‌اند که دولت باید بسته‌های حمایتی، تسهیلات ارزان و برنامه‌های آموزشی را برای کشاورزان فراهم کند تا این انتقال فناوری به صورت عادلانه و گسترده انجام شود.
حرکت گیلان به سمت مکانیزاسیون کشاورزی در محصولات منطقه‌ای مانند «شل» نشانه‌ای مثبت از تحول در بخش تولید محصولات کشاورزی است. این رویکرد می‌تواند تولید داخلی را بهینه‌تر کند، هزینه تمام‌شده را پایین بیاورد و کیفیت محصولات را بهتر نماید. اما تحقق کامل این مزایا منوط به حمایت‌های ساختاری است: تأمین مالی، آموزش، زیرساخت خدمات پس از فروش ماشین‌آلات و تضمین بازار برای محصول با کیفیت‌تر.
اگر مکانیزاسیون تنها به خرید ماشین‌آلات خلاصه شود، بدون برنامه‌ریزی دقیق، ممکن است هزینه‌ها به تولیدکنندگان سنگینی تحمیل کند یا بهره‌وری به دست نیاید. بنابراین سیاستگذاران باید طرح‌های تجاری و اقتصادی مکانیزاسیون را به گونه‌ای طراحی کنند که سهم همه کشاورزان، چه بزرگ و چه کوچک، در این تحول دیده شود. همچنین منتشر سازی داده‌های واقعی بازدهی، هزینه‌ها و تأثیر محیطی این تحولات، برای اطمینان مصرف‌کنندگان و سرمایه‌گذاران حیاتی است.
