توسط : راهکارهایی کم‌هزینه و مؤثر مثل طبیعت‌گردی، مصرف امگا-۳، خواب منظم و آب‌نوشی می‌توانند عملکرد حافظه را بهبود بخشند.
حتی اگر تخصص شما در زمینه دارو و صنایع غذایی باشد، تأثیر سلامت مغز بر عملکرد روزانه و کیفیت زندگی غیرقابل‌انکار است. تازه‌ترین گزارش‌ها نشان می‌دهند که شش راهکار ساده اما علمی می‌توانند به ارتقای حافظه و سلامت مغز در همه‌ی گروه‌های سنی کمک کنند. این راهکارها شامل طبیعت‌گردی، کاهش وزن، مصرف امگا-۳، حفظ برنامه روزانه فعال، خواب منظم و مصرف کافی آب است. (خبرآنلاین) مطالعات متعددی طی دو دهه اخیر تأکید کرده‌اند که سبک زندگی و تغذیه می‌توانند به عنوان عوامل تعیین‌کننده در فرایندهای «نورون‌سازی، تقویت سیناپس‌ها و کاهش آسیب اکسیداتیو» عمل کنند.
طبیعت‌گردی یا قرار گرفتن در فضای سبز، حتی برای چند دقیقه در روز، اثری مثبت بر تمرکز و حافظه دارد؛ یکی از مطالعات قدیمی نشان داده است که پیاده‌روی در طبیعت نسبت به تمرین در محیط بسته اثر بیشتری بر توجه و یادآوری دارد. (خبرآنلاین) از منظر تغذیه، منابع امگا-۳ مثل ماهی‌های چرب یا برخی روغن‌ها به عنوان عناصر سازنده غشای نورونی شناخته می‌شوند و ممکن است روند زوال شناختی را کند کنند. (Maghzam) نکته حیاتی دیگر، خواب منظم و استراحت کافی است: مغز در زمان خواب مسئول تثبیت خاطرات و انتقال آن‌ها از حافظه کوتاه‌مدت به بلندمدت است. کمبود خواب یا بی‌نظمی در آن می‌تواند موجب اختلال در عملکردهای حافظه‌ای گردد.
در کنار این موارد، نوشیدن آب کافی و حفظ سطح آبی مناسب در بدن نیز نقش مهمی دارد؛ تحقیقات نشان داده‌اند که کم‌آبی خفیف می‌تواند موجب کاهش حجم مغز و ضعف در تمرکز و یادآوری شود. (خبرآنلاین) همچنین، حفظ وزن متناسب و کاهش چربی اضافی، به ویژه چربی احشایی، می‌تواند از آسیب‌های متابولیکی به سلول‌های مغزی جلوگیری کند. (خبرآنلاین) به علاوه، فعال نگه داشتن ذهن با برنامه روزانه منظم، درگیر کردن در فعالیت‌های چالشی فکری و حفظ تنوع در زندگی روزانه می‌تواند کمک‌کننده باشد.
اهمیت این راهکارها در تقاطع سلامت عمومی، پیشگیری و ارتقای کیفیت زندگی نهفته است. تمرکز ما در این رسانه بر ارتباط میان «رژیم‌های تغذیه‌ای»، «داروها» و «سبک زندگی» است و این توصیه‌ها، مکملی برای رویکرد دارویی و تجهیزاتی‌اند، نه جایگزینی برای آن. در فضای رسانه‌ای که اغلب به دنبال راه‌حل‌های سریع و دارویی است، تأکید بر نقطه‌ی شروع از زندگی روزمره یک رویکرد استراتژیک است.
با این حال، چند نکته حیاتی در برخورد با این توصیه‌ها نباید نادیده گرفته شوند: اول، شواهد علمی برای برخی روش‌ها هنوز محدود است و نمی‌توان آن‌ها را به عنوان درمان قطعی توصیه کرد؛ دوم، تأثیر این راهکارها به وضعیت فردی، سن، جنس، بیماری‌های زمینه‌ای و ترکیب ژنتیکی وابسته است؛ سوم، ترکیب این توصیه‌ها با راهنمایی‌های پزشکی و مشورت تخصصی ضروری است.
