توسط : مطالعات نروژی نشان می‌دهد مصرف کاندسارتان می‌تواند دفعات حملات میگرن را کاهش دهد و گزینه‌ای ایمن و ارزان برای بیماران فراهم کند.
متخصصان نروژی در پروژه‌ای بلندمدت که بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ اجرا شد، دریافتند که داروی فشار خون شناخته‌شده کاندسارتان می‌تواند تأثیر معناداری بر کاهش وقوع حملات میگرن داشته باشد. (بهداشت نیوز) این مطالعه در ۹ بیمارستان نروژی و یک مرکز درمانی در استونی انجام گرفت و تقریباً ۵۰۰ شرکت‌کننده ۱۸ تا ۶۴ ساله را شامل شد که هر ماه بین دو تا هشت حمله میگرنی را تجربه می‌کردند. (بهداشت نیوز) نتایج اولیه نشان داد که استفاده منظم از کاندسارتان در کسانی که کمتر از ۱۵ روز در ماه دچار سردرد هستند، می‌تواند از بروز مجدد حملات جلوگیری کند، به گونه‌ای که نتایج آن به‌طور قابل مقایسه با درمان‌های مدرن‌تر است، اما با هزینه‌ای بسیار پایین‌تر و عوارض جانبی قابل قبول‌تر. (بهداشت نیوز)
در این مطالعه، لیز ریستاد اوی، سرپرست تیم تحقیق، اظهار داشت: «ما مدت‌ها منتظر نتایج بودیم و اکنون معتقدیم کاندسارتان می‌تواند به انتخاب اول ما تبدیل شود.» (بهداشت نیوز) او افزود که به‌تازگی آزمایش‌های پیشگیرانه بر پایه این دارو آغاز شده است. (بهداشت نیوز) نکته قابل تأمل این است که این دارو پیش از این صرفاً برای کنترل فشار خون بالا به کار رفته بود و اکنون پتانسیل جدیدی در درمان سردردهای میگرنی یافته است. (بهداشت نیوز) محققان همچنین پیشنهاد کرده‌اند که کاندسارتان به فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت افزوده شود تا دسترسی به آن در کشورهای کمتر توسعه‌یافته تسهیل گردد. (بهداشت نیوز)
میگرن به عنوان یک اختلال عصبی مزمن شناخته می‌شود که با سردردهای ضربان‌دار، حساسیت به نور و صدا، حالت تهوع و در برخی موارد اختلال در عملکرد شناختی همراه است. (بهداشت نیوز) در بسیاری از موارد، روش‌های درمان کنونی چندان مقرون به صرفه یا دارای عوارض جانبی هستند؛ بدین‌گونه، بهره‌گیری از دارویی چون کاندسارتان که هم در دسترس است و هم ایمن به نظر می‌رسد، می‌تواند به تحول جدی در سیاست‌های درمانی میگرن منجر شود.
کشف استفاده احتمالی کاندسارتان به عنوان درمانی مؤثر برای میگرن، نمایانگر یک فرصت کلیدی در تقاطع داروسازی مقرون به صرفه و دسترسی عمومی به سلامت است. از یک سو، پتانسیل کاهش چشمگیر هزینه‌های درمان در سطح جهانی وجود دارد؛ از سوی دیگر، اتخاذ این رویکرد نیازمند ارزیابی دقیق‌تر داده‌ها و استمرار مطالعات است. اگر اثبات شود که کاندسارتان در دوره‌های بلندمدت نیز بدون ایجاد عوارض جدی عمل می‌کند، می‌توان سیاست‌گذاری‌های جدیدی را برای ورود آن به فهرست داروهای عمومی تدوین نمود. اما چالش اصلی پیش رو، اعتبارسنجی داده‌ها، مقایسه با درمان‌های رایج، و تدوین چارچوب تجویزی دقیق است تا سوء‌مصرف یا برداشت‌های نادرست از این یافته نوپا جلوگیری شود. ضمن استقبال از این تحولات، تأکید می‌کند که اطلاع‌رسانی شفاف، مشارکت نهادهای علمی‌دارویی و تدوین مقررات حمایتی، اساس موفقیت استفاده از راهبرد تازه در میگرن خواهد بود.
